Boat trip …

Geschreven in Malawi, 13 april 2023

Ik zijg neer op mijn stoel en besluit dat ik vandaag echt geen stap meer verzet. Ik ben afgepeigerd, het zweet loopt in straaltjes langs mijn rug en ik sop in mijn slippers. Ik zucht: ik heb net vanochtend een schoon set kleren aangedaan en die zijn nu, na de twee uur durende city tour, drijfnat van het zweet.  Ik zucht nog een keer, sta op en ga met kleren en al onder de koude douche staan …😇

Een beetje afgekoeld 

Hoewel van echte afkoeling geen sprake is, ben ik snel weer opgeknapt. De wind, die vannacht is opgestoken, is wat gaan liggen, maar de bewolking is voor nu eventjes wat dikker. Dat betekent overigens niet dat het koeler is …

Ik installeer me, voor de tweede keer vandaag, met laptop, water, allerlei snoertjes en snoeren en natuurlijk ook mijn telefoon in mijn stoel met mijn benen op tafel. Voor de tweede keer, jazeker, want vanochtend vroeg, gewekt door de dames die de was komen doen in het meer (om 05.00 uur), heb ik al voor een van mijn opdrachtgevers gewerkt. Maar dat is voor nu even klaar. Ik staar naar het meer, zie de bootjes voorbij komen en denk terug aan tweede Paasdag, toen ik door Aaron en zijn twee vrienden Peter (tourguide) en William (boatsman) ben getrakteerd op een boottocht over Lake Malawi.

De crew

Jama Yako

Het is een uiterst kalme dag, er is nauwelijks wind. De boot met de naam Jama Yako (wat zoveel betekent als ‘mind your own business’ 😜) lijkt wat groot voor een gezelschap van vier, maar ik hou wel van een beetje ruimte.

We varen naar de smalle doorgang tussen Domwe Island en het vaste land. Onderweg vertelt Peter over Cape Maclear, over het harde bestaan van de inwoners, over de visserij, de grootste inkomstenbron, en het gevaar van overbevissing. Hij kijkt me treurig aan: eigenlijk is het geen gevaar meer, maar een al bestaand probleem. We praten over vraag en aanbod, en over een andere mindset, bijvoorbeeld het minder eten van vis en vlees. Maar hoewel Peter het helemaal met me eens is, vertelt hij ook dat als hij twee dagen geen vis heeft gegeten, hij behoorlijk chagrijnig kan worden.

Voeren

Aangekomen in de nauwe doorgang bij Domwe Island stopt William ineens de boot. Peter wijst in de verte op de rotswand en ik zie wat hij bedoelt: fish eagles. Peter klimt op het voordek en grijpt van het rieten dak een vis. Hij fluit keihard en gooit de vis in het water. Een van de fish eagles antwoordt, komt aangevlogen en pikt gracieus de vis uit het water. Omdat ik telkens net te laat ben met de foto, moeten er meerdere vissen gevoerd worden 🙈 voordat ik echt een goede set foto’s heb. Gelukkig kan ik gaande de dag nog enkele keren in the rebound.

Op mijn vraag of de fish eagles de vis niet van het rieten dak op de boot pikken, haalt Peter zijn schouders op: nee, dat is nog nooit gebeurd.

Thumbi Island

We varen door (of eigenlijk terug) naar Thumbi Island, het eiland wat zo demonstratief recht voor Cape Maclear ligt. Het strand rondom het eiland is verdwenen, ook weer door het noodweer dat kortgeleden zoveel schade heeft aangericht. Het waterniveau van het meer is zover gestegen, dat huizen aan de kust zijn ondergelopen, maar ook de stranden en strandjes verdwenen zijn onder het water. En de verwachting is dat het wel even zal duren voordat het niveau wat zal zakken.

Tussen de vissen

Snorkelen is niet mijn favoriete bezigheid, maar voor deze duik maar ik een uitzondering. Prachtige vissen met de mooiste kleuren (die overigens nauwelijks te fotograferen zijn). Als William wat brood in het water gooit, komen ze massaal aanzwemmen. Helaas denken ze dat deze mzungu ook eetbaar is, want ze knabbelen uitgebreid aan mijn vingers als ik die toesteek 😏

Vers

Verser kan het niet. Aaron heeft een visser gebeld, die even later langszij komt. Hij biedt grote en kleine verse vissen aan en er worden drie behoorlijk grote exemplaren gekocht. Ik mag betalen en het kost natuurlijk weer helemaal niks. Ik stop hem stiekem wat meer toe …

Bbq

Het is duidelijk: we gaan lekker bbq-en op het eiland. We varen een klein stukje door en in een klein baaitje wordt alles uitgeladen. Het is tweede Paasdag, dus we zijn niet de enigen. Een grote groep Indiërs legt ook aan en met muziek op festivalsterkte wordt ook daar de bbq aangestoken. Ik vind het prima.

William maakt met de meegebrachte bundel hout al snel een mooi vuurtje. De vis wordt gewassen en op een ook meegebracht ijzeren rooster gelegd. Ik kijk ernaar en moet denken aan al die giga-bbq’s in Europa, op gas of elektra of gestookt met speciale briketten, met en zonder deksels, en zonder uitzondering superduur. Hier zie ik weer eens hoe eenvoudig het eigenlijk kan zijn.

Er is veel eten, zie ik uit mijn ooghoeken. En dan bedoel ik … héél véél eten dat door Peter en William wordt bereid. Als ik mijn bord overhandigd krijg, zal ik waarschijnlijk  wat verbijsterd hebben gekeken🙃 Maar hoewel ik nauwelijks de helft op krijg, moet ik zeggen dat het onvergetelijk lekker is! En een klein dutje na zo’n overvloedige maaltijd is ook echt niet te versmaden!

Als toetje krijg ik nog even de inhoud van de vrucht van de Baobab aangeboden. Het is een heel zacht omhulsel van de zaden en het smaakt fris zuur. Ik vind het heerlijk!

 

Otter’s Point

Als alles weer is ingeladen, varen we door naar Otter Point. Het is eigenlijk een groot aantal rotsen bij elkaar waar veel otters zouden zitten. We zien er helaas geen een, maar voeren nog wel even twee prachtige fish eagles!

We varen dicht langs de kust. Het is bekend terrein voor Aaron, die net achter de grote huizen aan de kust is opgegroeid. Er wordt veel gegroet en naar mijn idee ook wel informatie naar elkaar geschreeuwd. Ik blijf dat toch fascinerend vinden …🙄

Back home

Terug bij de lodge drinken we nog een colaatje. Aaron, Peter en William gaan huns weegs, ook ik pak mijn spullen en vertrek naar mijn cabin. Wat een heerlijke en bijzondere dag…

Ik ga voor mijn cabin zitten en kijk naar de spectaculaire zonsondergang.

Daarna stap ik met een grote glimlach onder de douche en merk dat ik vandaag weer eens vergeten ben om me in te smeren: mijn schouders zijn echt knal rood. Wanneer leer ik het nou eens … 😏

Genieten

De terugblik heeft al mijn vermoeidheid van de city tour doen verdwijnen. Vooral het uploaden van alle foto’s doet de boat trip weer helemaal herleven. Ik blijf maar glimlachen …

Met een warme groet,

Grada / Nadzua

PS: ook hier in Malawi gebruik in mijn Keniaanse naam. Want als Malawianen iets moeilijk vinden, is het de R en de L. Die twee worden ook regelmatig verwisseld … 😏