Geschreven in Nederland, 8 december 2024
December, meestal grauw, grijs, nat en vooral donker. Ik heb er moeite mee, en ik merk om me heen dat er wel meer mensen lekker in een warm zonnetje zouden willen zitten. Normaal gesproken ben ik druk met de voorbereidingen voor mijn tijd in Afrika, maar dit jaar gaat dat helaas niet gebeuren. Dat heeft allerlei redenen, en eentje is dat ik gewoon teveel leuke opdrachten heb, waar ik (ook) enorm van geniet.
Toch trekt Afrika, ach en dat is een understatement π Afrika zit een beetje in mij en dat is goed. Ik hou contact met iedereen die me lief is daar. Vooral de videocalls zorgen af en toe voor een grote glimlach op mijn gezicht. Ik zie de zweetdruppels op het gezicht van mama Fridah bij KidsCare en wijs op mijn dikke trui en sokken. Ze snapt er niets van en we lachen heel wat af.
Niet alleen KidsCare zit in mijn hart, ook Malawi zit vol in mijn aandacht. Het project OneHeartMalawi (OHM) is sinds ik in 2023 geweest ben, echt in een stroomversnelling gekomen. Dat komt natuurlijk ook omdat Aaron en Mariska met hun twee zoontjes weer terug zijn en er mede daardoor grote stappen kunnen worden gezet. De elektriciteit is eindelijk, eindelijk aangesloten en het projectland is inmiddels prachtig ingericht. Ik ben helemaal van slag als ik de bomen zie, die vorig jaar echt nog maar kleine plantjes waren π±π΄ Twee lokalen zijn ingericht en worden gebruikt, het kantoortje is in gebruik genomen door Mariska en de toiletten zijn prachtig. Een tijdelijke (open) keuken wordt gebouwd aan het kantoortje, zodat Regina in ieder geval goed in de schaduw kan koken. En de bibliotheek (en computerruimte) lijkt al bijna af… Maar er zijn nog zoveel plannen …
Sinds juli 2024 wordt er in de twee lokalen les gegeven. De opleidingen kleermaker en lasser zijn heel gewild en de leerkrachten zijn ongelofelijk trots op hun leerlingen. Bijzonder is trouwens ook dat Biswick, de docent Kleermaker, in een rolstoel zit en hier bij OHM de kans krijgt om les te geven.
Ik krijg fotoβs gestuurd en lees de nieuwtjes op de website met zoveel plezier! En dan volgt er een filmpje waarin ook een aantal leerlingen te zien is. Ik vraag even door bij Mariska en wordt geraakt door de verhalen.
Sibongilie, zij is even in beeld, vertelt dat ze zo blij is met de kans die zij krijgt van OneHeartMalawi om een opleiding kleermaker te doen. Zij is al 20 jaar en woont in Monkey Bay waar ook het Vocational Center van OHM is gevestigd. Ze woont nog thuis en heeft grote dromen gehad. Ze wilde heel graag verpleegster worden, maar dat ging niet omdat haar schoolresultaten te wensen overlieten. Ik lees dat ze sinds ze op haar 18e de middelbare school moest verlaten, eigenlijk niets heeft gedaan. Die gelatenheid herken ik, je ziet het zo vaak bij jongeren die niets om handen hebben…
Toch is Sibongilie altijd blijven dromen. Haar tweede droom, mode-ontwerpster worden, is door OHM realiteit geworden en het enthousiasme spat dan ook van haar af. Ze heeft grootse plannen: niet alleen wil ze haar eigen naaiatelier starten, ze wil ook jongeren die niet verder kunnen leren, helpen. Ik vraag me af hoe zij dat wil gaan doen… want er is geen geld, er is geen naaimachine en er is geen ruimte waar zij zou kunnen beginnen met haar bedrijfje.
Ik lig er wakker van. En dat is goed, want dan ontstaan de mooiste ideeΓ«nβ¦ ππ½ Wat nou als we eenmalig geld ophalen om voor haar een naaimachine te kunnen kopen, die zij als een soort βlening in naturaβ, een soort microkrediet meekrijgt. Dan kan ze meteen na haar afstuderen aan de slag en geld verdienen. Alleen of met een medestudent. Als ze dan elke maand een klein bedragje terugbetaalt aan OHM, kan de volgende lichting studenten misschien ook wel gebruik maken van dit systeem, het zou zichzelf in stand houden…
Ik ben zo enthousiast dat ik bijna niet kan wachten om bij OHM na te vragen of dit een idee is. Ik heb wel wat eisen, want ik wil bijvoorbeeld dat de naaimachines ook echt in Malawi worden aangeschaft. Dat levert ook weer een bijdrage aan de economie daar. En Aaron en Mariska zijn enthousiast, dus ga ik aan de slag!
In de eerste paar weken kan ik al melden dat ik twee naaimachines bij elkaar gesprokkeld heb. Ik ben zo trots op mijn netwerk, waarin zich zoveel lieve mensen met een warm hart bevinden. En ik besluit om verder te gaan, niet alleen mijn ‘werk’-netwerk aan te spreken, maar verder te gaan. Ook mijn trouwe volgers en lezers van mijn blogs moeten toch een beetje weten waar ik mee bezig ben? Ik hoop toch zeker nog 8 naaimachines te kunnen aanschaffen, want Sibongilie zal niet in een jaar tijd haar lening in natura kunnen afbetalen. En hoe mooi zou het zijn als de volgende lichting studenten ook gebruik kan maken van het aanbod om direct na de opleiding te starten β¦
Mijn actie* stopt niet, mijn actie voor Sibongilie en haar collega studenten (waaronder ook een jongeman!) gaat door! Ik wil proberen om mijn doel, toch minstens 10 naaimachines, bij elkaar te krijgen. Dat is een hoop geld, maar het zal me lukken!
Ik glimlach… ondanks dat ik niet in het warme en lichte Afrika ben, heb ik Afrika ook deze winter een beetje in mij.
Met een hele warme Afrikaanse groet,
Grada**
* Mijn actie is te vinden op GoFundMe. Klik gerust om mijn vrij korte verhaaltje daar te lezen! Je ziet ook meteen hoeveel er al opgehaald is π
** zou ik in Malawi ook Nadzua heten π
Henny zegt
Wat fijn dat jij er bent Grada. Geweldige actie weer. Heel veel succes weer.
Mariska zegt
Wat kan je toch mooi schrijven, Grada! Heel erg bedankt voor het op papier zetten wat er in Malawi allemaal gebeurt! En dankjewel voor deze prachtige actie! π Liefs uit het warme Afrika!
Carry zegt
Iedereen die dit leest, zo pakkend en vol energie, wil toch ook meehelpen?
Wendy zegt
wat fijn dat we weer mogen meelezen en wat d je toch een goed werk!!