Four out of five …

Geschreven in Kenia, 9 november 2023

Het is eigenlijk zo fascinerend als je het ene moment nog hard aan het werk bent, met je hoofd nog in de taken die moeten worden afgerond, en het andere moment je jezelf terugvindt in het allermooiste park in Kenia. Een grote wens gaat in vervulling als Roosmarijn en ik onze afspraak om eens samen op vakantie te gaan in Kenia, eindelijk gaan plannen. Niet werken, nee, gewoon vakantie. Stukken Kenia zien die we (of in ieder geval ik) nog nooit hebben gezien.

Dus daar gaan we dan, met een klein vliegtuigje (voor ons tweetjes, schande!) vliegen we van Nairobi naar de Masai Mara. Het is onbeschrijfelijk hoe mooi groen het park er vanuit de lucht uitziet. Dat komt natuurlijk door de vele regen die gevallen is. Na twee tussenstops, waar we mensen ophalen die naar Tanzania gaan, mogen we uitstappen bij een soort ‘bushalte’, meer is het niet. James, die we toch liever bij zijn Keniaanse naam noemen (Mugambi), is onze driver en zal ons (een deel van het immens grote) park laten zien. De eerste stop is het toiletgebouwtje, in the middle of nowhere, waar we meteen ook uitleg krijgen over de Acacia, met zijn enorme stekels en prikkelige vruchten. De ingang van het park is niet meer dan een slagboompje met een parkwachter, die vanuit de schaduw traag op ons komt aflopen. En dan vertrekken we echt, over zanderige en soms glibberige wegen en weggetjes. Af en toe komt er een andere safari-jeep ons tegemoet, en dan wordt er door Mugambi en de andere chauffeurs altijd wat info uitgewisseld: waar zit welk dier en hoe kom je daar. De routebeschrijving is gelukkig voor Mugambi duidelijk, mij duidelijk niet 😉

Maar goed, omdat ons verhaal minder aantrekkelijk is dan de foto’s, zal deze blog voornamelijk uit foto’s bestaan.

De eerste dag is vol indrukken. Het is lekker weer, wat bewolking maar ook zon. De dieren zijn nauwelijks bang en kijken soms op maar blijven doorgaan waarmee ze bezig zijn. Uitzondering zijn overigens de Pumba’s, die het standaard op een rennen zetten: zodra mama de sokken erin zet, gaan van de kleintjes ook de staartjes omhoog en rennen ze erachter aan. Het blijft grappig om te zien.

Een groep wildebeasts (gnoes), zebra’s, giraffen, uiteraard impala’s, thomson gazellen en de topi’s komen als eerste met ons kennismaken. Een enkele baviaan keert ongeïnteresseerd zijn rug naar ons toe. Een groep zebra-mongoosen scharrelt wat rond. En, ik zou het bijna vergeten: nijlpaarden, héél veel nijlpaarden… met en zonder vogeltjes op hun rug, en absoluut niet van plan om hun bek ook maar één keer echt open te doen voor de foto. Ik zal maar niet vertellen hoeveel foto’s is heb van een net ondergedoken nijlpaard (van het wateroppervlak dus). Een eenzame krokodil maakt het goed door wel zijn bek te openen, maar dat is natuurlijk minder spectaculair.

De buffels met hun indrukwekkende hoorns zien er prachtig uit. We zien ook wel de hoorns van dode buffels liggen, maar hé, thats nature. De nijlganzen grazen hier alsof het een lieve lust is en dan is er die kleine groep hyena’s, waarvan er toch twee met hun achterwerk in een poeltje water liggen. Ik citeer Mugambi: “They are in the jaccuzi…” Zij zijn overigens niet de enigen die afkoelen in een poeltje, ook de buffels liggen soms in waterplassen langs de weg of in grote modderpoelen omdat de modder de teken op hun huid dood. Ze zien er daarna overigens niet meer uit.

Ooievaars (de Afrikaanse en degene die wij kennen), de secretarisvogel, struisvogels en ook nog (bij de oversteek van een riviertje) een hamerkopvogel. Wat een schitterend beesten!

En dan worden we nog getrakteerd op een kudde olifanten. Het is en blijft een prachtig, majestueus dier, die zo behoedzaam loopt met een aantal kleintjes erbij. We zijn er een beetje stil van.

Maar het kan nog mooier. We zien die middag ook twee groepen leeuwen: het ene groepje met twee vrouwtjes en een papa die zich verstopt in een bosje en toekijkt. Het is wonderlijk hoe relaxt ze zijn. We kijken gebiologeerd toe. Tot er twee kleintjes aan komen rennen en naar een van de vrouwtjes loopt… Even later gaan ze bij mama drinken. We mogen overigens niet dichterbij komen, want de BBC is aan het filmen!

De andere groep is aan het chillen, soms met de poten omhoog en gapend van de hitte. Tot de papa van de groep komt aanlopen … het eerste vrouwtje heeft geen zin en snauwt hem weg. Maar goed, er zijn nog genoeg anderen over. Maar ook daar heeft hij geen succes, een knuffel is het enige wat hij kan krijgen …

Een regenboog in de verte zorgt ervoor dat we moeten vertrekken. Je weet maar nooit wat voor noodweer het wordt. We overnachten bij Mara Trails, een door fotografen opgezette lodge, die wordt gerund door Masai en waarvan de opbrengsten ook merendeels aan de Masai ten goede komen (o.a. voor een school). Het ziet er mooi uit, ligt aan een riviertje met … nijlpaarden, heel veel nijlpaarden 😉 Het is een heerlijke afsluiting van de dag. Of nog niet? Terwijl we naar onze kamer lopen, ziet Roos een groot aantal olifanten staan die aan het drinken zijn in de rivier. We zijn té enthousiast, en als we ‘oh’ en ‘ah’ roepen, nemen ze de kuierlatten. Eerst de mama met in haar kielzog haar kleintje, die wat uitglijdend naar boven probeert te komen…

De volgende dag is het weer vroeg dag en na een hartelijk afscheid van de Masai vertrekken we weer om een volle dag te genieten van deze overweldigende natuur. We zien een groot aantal luchtballonnen die over de Mara vliegen, we zien een groep olifanten die op een meter van de auto staan, we zien giraffen, die best wel even uit de bosjes willen komen voor ons. We zien het kleintje naar mama giraf lopen om te drinken. We zien ook de andere kant van nature: een hyena met een nog bebloede bek en poten blijkbaar na een vers maaltje…

Soms is daar ineens een vuurrode bal bij een dode boom: een fireball lelie. Wat een prachtgeval! Ik mag zelfs even uitstappen …

We zien een eenzame wildebeast, samen met een topi. Een groep zebra’s, die soms de topi’s opzoeken voor de nacht (for protection), we zien een groene slang, die ‘a black snake’ wordt genoemd (okay dan), we zien twee stokstijf stilstaande en -zittende vogels zitten (ben de naam kwijt), twee vechtende impala’s (met hun McDonalds M op hun achterwerk), en rijden dan door naar de rivier.

De rivier Mara waar de wildebeasts van ‘the great migration’ in augustus doorheen rennen en springen. Het voelt of we hier al eerder zijn geweest, maar dat is natuurlijk de herinnering van alle films van Discovery Channel of de BBC. Prachtig! En in de rivier, het zal niemand verbazen: nijlpaarden, heel veel nijlpaarden 😂

En dan zien we twee leeuwen, waarschijnlijk een mama met haar zoon. Verderop bij een bosje liggen nog meer leeuwen, maar het is behoorlijk ver weg. Ik zoom zo ver mogelijk in, maar het lukt niet echt om ze goed te fotograferen. Er lijken ook welpjes rond te scharrelen …

De middag valt ‘in het water’, want het komt met bakken uit de hemel. We zijn in een andere lodge, de Soroi Luxury Migration Camp, en dat ‘luxury’ is niet voor niets toegevoegd. Het is fantastisch! Dus we blijven die middag daar chillen, met de fles wijn die bedoeld was om bij sunset op de savanne te drinken. Het smaakt er niet minder om, en als Mugambi bij ons komt zitten, horen we zijn verhalen en het wordt een fantastische middag.

De laatste dag in de Mara is alweer aangebroken. Na een paar uurtjes wachten omdat de jeep een flat tire heeft, vertrekken we al glibberend uit de lodge. De olifanten verwelkomen ons bijna vlak buiten het kamp en lopen echt op een meter voor de auto langs. Een verrukking om te zien, te ruiken en te horen (ze trekken echt hele struiken uit de grond). Omdat het zo vreselijk geregend heeft, zijn niet alle wegen berijdbaar.

Toch gaan we nog een keer naar een (andere) rivier, waar we echt een tapijt aan nijlpaarden zien. Echt onvoorstelbaar.

Mugambi wil toch nog proberen om de cheetah te vinden, en onderweg ziet Roos nog een turtle die zich uitrekt en strekt in de zon. Het is daar goed te zien hoe hard het geregend heeft. We rijden alvast richting vliegveld, van waar we zullen vertrekken richting Nairobi. Nog even de bosjes in, en daar spot ik ineens twee oortjes onder een struik. Mugambi fluistert: “Its a leopard.” We kunnen het ons bijna niet voorstellen: dit is een cadeautje! Maar het is waar. Ze ligt lekker in de schaduw en knippert lui met haar ogen. Ik schiet mijn hele kaartje zowat vol, want er zal er toch wel ééntje moeten lukken. We zijn helemaal stil…

De verhalen kunnen niet op. Maar hier wil ik de foto’s verder het verhaal laten vertellen…

Drie dagen Masai Mara, the Mara. Overnachtingen in prachtige, en toch zeer verschillende lodges. We zijn zo blij met alles wat we gezien hebben en omhelzen Mugambi met dank voor zijn mooie verhalen. We hebben de neushoorn dan wel niet gezien, maar vier van de Big Five …

Met een zeer tevreden groet,

Grada/Nadzua en Roosmarijn