Daaaaag …

Geplaatst op 19 januari 2016 in Kenia  

Dag Lisette, pittig, druk, met je grote hart op de juiste plek, altijd denkend aan ‘jouw’ Keniaanse kinderen, waarvoor je zo graag véél, heel veel wilt doen. Het is nooit genoeg, er kan altijd iets meer of iets beter. Met je liefde voor alle mensen om je heen, je hartelijke groet voor iedereen die je kent. Aan de andere kant kon je ook zo mopperen op de hitte (ndjoto!), over slecht slapen, maar vervolgens vlieg je met een onuitputtelijke energie de dag door. Met je vingertje, wijzend naar een bijeengekomen groep Kenianen: ‘Not only the mama’s … NO, also the papa’s!!!!’ (Het bewijs staat op de foto) Dag Lisette, ik ben zo blij dat jij in mijn wereld bent binnengestapt …

 

Dag Gerard, met je heldere blik, met je passie, met je geduld, met af en toe je ongeduld. Met je enorme warmte voor je medewerkers, voor je KidsCare family. Voor je onmogelijke maar heerlijke Engels, waardoor ik af en toe in de war raak en waar achter elke zin ‘hè?’ staat. Je wordt door iedereen op handen gedragen, bent een mensenman, een trainer, iemand om van te leren. Een keiharde, zachte man, soms boos, soms met tranen van ontroering in je ogen, met je wil (nee, je eis!) KidsCare tot een succes te maken. Ondanks alles altijd een beetje op de achtergrond (merk ik bij het selecteren van de foto’s). Dag Gerard, ik droom jouw droom een klein stukje met je mee …

 

Dag Arda, warm, zacht, prachtig mens! Onze namen lijken op elkaar en we werden dan ook regelmatig met elkaars naam geroepen. Wat heb jij (samen met Johan) veel meegemaakt, en wat deel je dat met je omgeving. Je liet me toe in jouw wereld, vertelde verhalen met een openheid en warmte, waarvan ik blij en soms verdrietig werd. Met je crackertje in de ochtend en je rode wijntje ’s avonds. Tussen neus en lippen door vroeg je naar mijn leven, en zonder daar erg in te hebben, vertelde ik je veel. Je raakte mijn hart, liet me lachen, liet me schrikken en liet me huilen. En je gaf advies… Dag Arda, je lieve adviezen draag ik als een cadeautje met me mee …

 

Dag Johan, man met de gouden handjes. ‘Bob de Bouwer’ noem ik je in mijn blogs, maar je bent meer. Veel meer. Je bent een man met een missie, niet alleen wat bouw en verbouw betreft. Omari is daar een levend voorbeeld van. Hij kwam vanochtend zelfverzekerd de office binnen, en ging aan de slag, met kwast en verf. Hij heeft van jou geleerd niet te stoppen, dóór te gaan, want ‘het moet af!’ Ik zal hem af en toe een kopje koffie/thee of een flesje water aanbieden (als hij in de buurt is). Ik heb je ook wel eens een ideetje aan de hand gedaan, gewoon aan de ontbijttafel en ik moest er wel om lachen dat je het dan gewoon uitvoerde (wat een vertrouwen) Dag Johan, wat heb ik veel geleerd van jou …

Ik ga jullie viertjes missen!

Met een lach en een traan,

Grada