Hartverwarmend …

Geplaatst op 3 augustus 2017 in Nederland

Je kent het vast wel: zo’n onbestemde, vochtige, warme zomerdag. Tussen de paar koele buitjes door drink ik een kopje koffie in de tuin. Ik neem even de tijd om terug te blikken op de afgelopen weken of misschien wel maanden. Het is druk geweest, een nieuwe tijdelijke opdracht vraagt veel van mij en ik ben medio juli toe aan een paar rustige weken.

 

Een bijzondere wereld

Mijn gedachten dwalen af. De wereld verandert en op zich geeft dat niet. Ik vind het prima om me aan te passen aan allerlei veranderingen, die niet te stoppen zijn. Maar er zijn ook veranderingen, die me angst aanjagen: Amerika met zijn vreemde, onvoorspelbare nieuwe president. Of Turkije dat lijkt terug te vallen naar een griezelige dictatuur, waar mensen uit lijfsbehoud keuzes maken, die ze in andere omstandigheden niet zouden maken. Maar ook in Nederland, waar rijke mensen gauw een huis kopen om te voorkomen dat er minderjarige asielzoekertjes (onder begeleiding) in hun buurt komen wonen. Ik ril ervan.

Toch komt er tijdens dat mijmeren af en toe een glimlach op mijn gezicht. Want ondanks alle narigheid maak ik ook zoveel moois mee! En het is vrij eenvoudig om mijn gedachten die mooie kant op te sturen, van al die bijzondere mensen, die ik telkens weer tegenkom.

 

Engeltjes

Mijn overbuurvrouw Nancy… ik schreef al eerder over haar. Nog steeds is zij druk met de verkoop van allerlei artikelen waarvan ofwel de volledige opbrengst, ofwel een deel ervan aan KidsCare wordt geschonken. Zo heeft ze mijn coconut birds op elke markt aan haar kraam hangen, of ze verkoopt de door mij gemaakte engeltjes.

Op het moment dat Gerard en Lisette (de mede-founders van KidsCare Kenya) de engeltjes zien, krijg ik spontaan de opdracht om er 100 te maken voor de verkoop in Den Haag.

Het is een heerlijke klus, waarbij ik met het vullen van de mand, mijn hoofd steeds leger voel worden. Een soort ‘vakantiegevoel’… heerlijk!

 

Smartphones

Tussendoor krijg ik af en toe berichtjes over beschikbare tweedehands smartphones. Mijn buurvrouw Monique is met het opruimen drie mooie smartphones tegengekomen die ik mag meenemen naar Kenia.

Ook mijn lieve collega Renée stuurt zomaar een smartphone en twee mp3-spelers op.

En dan krijg ik een mailtje van mijn oud-opdrachtgever Thijs die ook nog een paar smartphones voor mij heeft. We spreken af dat ik ze kom halen en drinken gezellig een wijntje samen. Bij het afscheid val ik zowat van mijn stoel: hij overhandigt mij een doos vol smartphones! Ik kan het niet goed bevatten … en stotter een bedankje!

 

Aan de slag

Op een rustig moment ga ik met al die smartphones aan de slag. Want het is niet zo, dat ik ze zo kan overhandigen of dat ze zelfs zomaar bruikbaar zijn in Afrika. Ik moet ze eerst opladen, dan alle informatie van de vorige gebruiker wissen (terugzetten fabrieksinstellingen), nog een keer checken of alles eraf is en vervolgens simlockvrij maken. Ik ben inmiddels een professional hierin!

 

Berichtjes op Social Media

Zoals ik ook mijn blogs via Facebook en LinkedIn bekendmaak, zo plaats ik daar ook wel eens andere kleine berichtjes. Zo laat ik weten dat ik een doos vol smartphones heb gekregen, maar dat er geen opladers bij zitten. Omdat ik zelf inmiddels al mijn (oude) oplaadkabeltjes heb gebruikt en weggegeven, vraag ik mijn contacten of zij wellicht ergens nog een kabeltje hebben liggen.

Via op Facebook krijg ik meteen een berichtje van een oud lagere school klasgenootje Marcel 😉 In september krijgt hij een nieuw toestel en kan ik zijn oplader komen ophalen! Ik ben superblij!

LinkedIn

Maar ook via het zakelijke LinkedIn heb ik binnen een week na het plaatsen van mijn oproepje een berichtje van Helen met de vraag hoeveel opladers nodig zijn en waar ik woon. Ik schrik ervan… 🙂 Na een paar uitgewisselde berichtjes wordt er nog geen week later aan de deur geklopt en brengt de postbode een doos vol oplaadkabeltjes. Ik kan alleen maar denken: dank je wel Helen en Paul. Wat een geweldig cadeau!

 

Facebook

Tegelijkertijd ben ik op zoek naar nieuwe batterijen voor de telefoons. Want de telefoon kan nog wel goed zijn, maar het gaat toch vooral ook om de batterij! En die zijn traag, zo heb ik gemerkt bij het schoonmaken en simlockvrij maken van de toestellen.

Op advies van een vriend schrijf ik op Facebook Samsung aan: kan ik misschien met korting een groot aantal nieuwe batterijen krijgen?

Het duurt niet lang of ik heb een berichtje terug van Lot van Samsung, die ik niet ken maar waarmee ik via Messenger enthousiast berichtjes uitwissel. Ze gaat haar best voor me doen!

Twee dagen later worden mijn adresgegevens gevraagd en nog een dag later krijg ik een telefoontje van Samsung, waarin mij de nieuwe batterijen worden beloofd. Ik juich!!!!

Maar het is nog niet klaar: er worden mij nog 15 nieuwe XCover1 toestellen toegezegd. En ik mag die gewoon meenemen naar Kenia! Ik ben perplex … Dank aan Lonneke en Gert Jan voor de technische ondersteuning!

 

Betrokken

En zo blijf ik bezig met KidsCare, kan ik me af en toe losmaken uit het haastige en soms zo oppervlakkige leven in NL. Ik geniet van alle berichtjes over de kinderen van KidsCare, ik zie rolstoelen voorbij komen, zie via de foto’s dat kinderen geholpen worden met nieuwe apparatuur en hulpmiddelen. Ik blijf zo betrokken en kan ik me verheugen op mijn volgende trip naar Kenia.

 

Mijn collega Gloria

Het is een beetje laat, dit geboortebericht, maar mijn Keniaanse collega Gloria heeft op 21 mei 2017 het leven geschonken aan een prachtig meisje. Zij heeft de naam Luna gekregen. Ik ben en blijf ontroerd door de Whatsapp berichtjes en fotootjes die ik in de eerste week krijg toegestuurd. Daarna vertrekt Gloria met Luna naar haar moeder in het noorden van Kenia en omdat daar nauwelijks bereik is, heb ik maar een enkele keer heel kort contact met haar.

 

Terugkomst

Eerlijk is eerlijk, ik heb me de afgelopen weken wel een beetje zorgen gemaakt of Gloria wel terug zou willen komen naar KidsCare. En ‘willen’ is dan vaak nog niet eens een punt: soms wordt een vrouw in Afrika gewoon tegengehouden, door familie of door haar partner; en dan wordt er zonder overleg gewoon ontslag genomen. Ik heb het in de afgelopen jaren al een aantal maal meegemaakt en het verbaast me elke keer weer dat sterke, ogenschijnlijk onafhankelijke vrouwen dit laten gebeuren.

Maar … inmiddels is Gloria terug in Kanana (vlak bij KidsCare, Mshui), in haar nieuwe huisje met haar partner Victor en hun dochtertje Luna. Het Whatsapp contact is weer volop hersteld en ik ben weer op de hoogte van de groei van Luna, haar mooie kleertjes èn het feit dat Gloria over enkele weken weer aan het werk gaat.

Ik ben blij ….

 

Met een bijzondere groet,

Grada