Geschreven op weg naar Nairobi op 13 november 2019
Ja, on my way. Zittend op Schiphol, waar ik net mijn twee véél te zware koffers had afgegeven en terwijl het vliegtuig nog niet eens was gearriveerd, kwam meteen de schrijfkriebel weer boven. Alsof ik gewoon weer in mijn oh zo bekende zwerversleven stap en oppak waar ik gestopt ben. Maar er is ook veel gebeurd het afgelopen jaar en ik merk dat ik niet kan wachten tot ik de warmte van Afrika, van Kenia weer voel en me daar kan laven aan al die mensen die me zo lief zijn en die in de afgelopen periode bijna dagelijks hebben laten weten hoe welkom ik ben: karibu sana! Ook ik kan niet wachten …
Via FB volg ik KidsCare natuurlijk op de voet. En wat is er ook daar veel gebeurd.
Het bijenproject
Bijvoorbeeld het bijenproject, waar eerder zoveel geld is opgehaald door onder andere Koos Haarwinkel en het bestuur van de moskee in Amsterdam via Farida. Het loopt fantastisch, lokaal worden er veel bijenkorven gemaakt en conform de afspraken met de County Government worden de mensen getraind en geschoold om bijen te houden en vervolgens alle producten te maken en te verkopen. Wat een vooruitgang!
Therapie
Inmiddels heeft er een wisseling van de wacht plaatsgevonden en is Derrick, de eerste occupational therapist, een jaar geleden in verband met het overlijden van een van zijn ouders gedwongen terug gegaan naar zijn geboorteplaats. Hij is de oudste en moet voor de familie zorgen. Ik heb nog frequent contact met hem, ook omdat hij is getrouwd met Anne, die weer een dochter is van mama Fridah. Het was de bedoeling dat ik afgelopen januari samen met mama Fridah naar hen toe zou gaan, maar dat kon door mijn privé omstandigheden niet doorgaan. Nu hebben we afgesproken dat we in de korte periode dat ik bij KidsCare werk toch even tijd vrijmaken om hen te bezoeken.
Ik heb de nieuwe therapeut nog niet ontmoet, maar al wel heel veel mooie dingen gehoord en ook gezien. Kijk eens naar de foto van Swale, het jongetje ‘met de grote voeten’, die maar niet wilde groeien. Zijn grote glimlach is er nog steeds, maar ik weet niet wat ik zie zo erg is hij gegroeid. Ik kan niet wachten om hem te zien lachen naar mij!
Schoolunits
De speciale schoolunits voor de kinderen met (verschillende) disabilities zijn op 12 november jl. geopend. De foto’s zijn ontroerend en ik schiet iedere keer weer even in de lucht als ik een enkel kindje herken. Hoewel ik deze keer maar kort ga, wil ik toch ook weer een enkele keer de outreach in, want ik wil ook weer gewoon zien waar ik het allemaal voor doe!
Mijn eerste dagen
Woensdag was mijn reisdag, ik heb veel geslapen. Op het vliegveld van Nairobi ging er weer van alle mis: mijn tweede koffer kwam maar niet van de band en op mijn eerste koffer stonden grote kruizen. Die eerste koffer kwam gelukkig na een uurtje boven water, maar de kruizen … het zou me toch niet gebeuren… Ja hoor, uitpakken. Daar had ik echt geen zin in en toen de dame die me naar de customs had gedelegeerd wegliep, deed ik de stoute schoenen aan en liep gewoon weg. Edward stond al te wachten (al uren!) met zijn driver, een oudere man. Ik had niet het idee dat hij echt goed wist hoe hij moest rijden en of hij wel een rijbewijs had, ik moest hem zelfs wijzen op de ruitenwissers (die kon hij niet vinden) 😉 Maar goed, uiteindelijk waren we rond 1 uur ’s nachts bij het appartementje van Edward, waar zijn vrouw Grace ons al stond op te wachten. Er werd een enorme maaltijd klaargezet, die ik toch maar heb afgeslagen. Midden in de nacht eten … nee, dat is niks voor mij.
Vandaag, donderdag is de dag van het regelen van allerlei zaken, zoals mijn wifi en geld halen. Maar ook met het blij maken van twee meisjes met de prachtige kleding die ik van mijn collega Linda mee kreeg, en de student die uit zijn dak ging met de tablet van Jeroen Voortman. En één van de telefoons kreeg Grace, de vrouw van Edward en hij was daar erg jaloers op, want zijn telefoon is een ouder model dan zijn vrouw nu heeft 🙂
En dan hoor ik ook nog dat het geld dat ik nog had liggen, niet meer geldig is omdat ze alles hebben vernieuwd. Gelukkig is het niet zoveel, maar ik ga toch proberen bij de bank nog even te wisselen, hoewel 1 oktober jl. de laatste datum was waar je kon inleveren.
En nu nog even de toerist uithangen: we gaan met het gezin naar Elephant Sanctuary, een al lang bestaande grote wens van mij.
En vrijdag … oh nog zo’n wens die in vervulling gaat: ik vertrek dan met de trein van Nairobi naar Mombasa. Deze trein, pas een paar jaar in gebruik, rijdt door een natuurpark en hoewel ik mijn verwachtingen wat laag houd, hoop ik toch in ieder geval wel wat dieren te zien. Ik ga er vast nog wel over schrijven.
In Mombasa zal ik wel wat laagjes kleren uit kunnen doen, want het is daar een stuk warmer dan in Nairobi. Daar ben ik voor gewaarschuwd: denk erom Grada, neem een jas mee want het is maar zo’n 22 graden 😉
James zal mij opwachten bij het station en mij naar KidsCare brengen en zal ik iedereen weer zien, maar ook veel nieuwe medewerkers ontmoeten. Op zaterdag zijn alle Social Workers altijd aanwezig om hun wekelijkse rapporten te schrijven, dus zal er veel worden geknuffeld en zal er van werken nog niet veel komen.
En zoals altijd, ga ik dan zaterdag om 12 uur met de matatu naar Mbuyu, lekker aan het strand. Ook daar zie ik allemaal erg naar uit!
Meereizen
Ik hoop dat ik jullie weer mag meenemen op deze reis, die toch op de een of andere manier anders is dan anders. Maar vijf weken, en zo vreselijk veel om te doen. De opdrachtlijst die ik kreeg van George, de deputy director van KidsCare, was zo lang, dat ik maar even voor de zekerheid nagevraagd heb of ze denken dat ik een jaar blijf … Er kwam een big smile terug …
Met een verwachtingsvolle groet,
Grada
Cindy zegt
Lieve Grada,
Dank voor je eerste verhaal. Wat mooi weer! We gaan met je mee op reis. Geniet van alles!!
Liefs, Cindy 😘
Ad Meeuwsen zegt
Geweldig je avonturen te lezen, ga door met het goede werk en GENIET.
VrGrAd
Sanne Brouwer zegt
Lieve Grada,
Je bent op Afrikaanse grond! Wat goed.
Geniet van alles en iedereen om je heen.
Liefs, Sanne
Sweet Sisters
Tanja zegt
Leuk om je weer te volgen! Gr Tanja
Tanja zegt
Leuk om je weer te volgen! Geniet van de mooie momenten! Gr Tanja
Ellen zegt
Ik kijk weer uit naar je verhalen Grada! Heb van je eerste alweer genoten😘.
Bep zegt
Lieve Grada,
Fijn dat je deze reis weer onderneemt. De focus vooruit gericht.
Heb een goede tijd daar en ik volg je activiteiten voor KidsCare graag.
Als je terug bent woon ik in mijn nieuwe huis en spreken we snel af.
Gr. Bep🌞🐞🍀
Erica Wolf zegt
hoi Grada,
fijn dat ik weer mee mag lezen, beleven.
ik wens je een goed verblijf toe.
xxErica
Melissa Vrolijk zegt
Hallo Grada
Wat gaaf allemaal, en met zoveel enthousiasme geschreven!
Super!
Femke zegt
Lieve Grada,
Wat fijn dat je er weer bent en ik weer met je mee kan reizen! Geniet van al die lieve mensen. Ik hoop dat je weer een beetje op kunt laden.
Liefs en dikke kussen uit Gouda
xx Frum