Op pad …

Geplaatst op 14 januari 2018 in Kenia, KidsCare Center Mshiu

 

Mijn opdracht dit jaar is divers. Ik zal natuurlijk opnieuw nauw samenwerken met de secretaresse, mijn ‘workmate’ Gloria, en haar coachen tot een niveau waarop zij het management daadwerkelijk zal kunnen assisteren en ik zal proberen het hele personeelsbestand op een goede en heldere manier in kaart te brengen.

Maar daarnaast zal ik me dit keer ook een dag per week richten op het inhoudelijke programma van KidsCare. Dit laatste betekent dat ik gedurende mijn verblijf hier regelmatig met een aantal Social Workers de bij het KidsCare programma aangesloten huishoudens en een aantal gerichte projecten zal bezoeken.

Vond ik in mijn eerste week nog geen ruimte om dit te doen, de komende weken heb ik mezelf één dag per week ‘uitgeroosterd’. Het voelt een beetje als spijbelen, dus om het een beetje te verantwoorden hierbij een uitgebreid verslag van mijn eerste dag in the fields…

 

Het programma

Omdat ik toch een aantal nieuwe lezers heb mogen verwelkomen, wil ik het programma van KidsCare voor hen nog even heel kort beschrijven. Ga ook gerust voor meer informatie naar www.kidscarekenia.nl of naar de Keniaanse website www.kidscare.or.ke. Er is veel en veel meer info te vinden!

Veel weeskinderen en kinderen met een beperking leven in armoede. Het is de overtuiging van KidsCare dat als in de directe thuissituatie intensieve hulp wordt geboden, het gezin weer op een positieve weg kan komen. Daarom wordt tezamen met de chiefs (dorpsoudsten) in een groot aantal dorpen de tien armste gezinnen (per dorp) geselecteerd, waarna de aan deze dorpen toegewezen Social Worker zijn adviserende rol oppakt. Dat betekent in eerste instantie dat ervoor wordt gezorgd dat de kinderen in het gezin naar school gaan. Hiervoor wordt Ksh 1500 (€ 13) per maand beschikbaar gesteld voor schoolgeld en uniform. Daarna wordt op een rustige manier gezorgd dat de thuissituatie stabiliseert, waarbij wordt bekeken hoe enerzijds de woonomgeving en anderzijds de leefomstandigheden kunnen worden verbeterd. Kortom: een intensieve begeleiding op economisch èn sociaal vlak. Met het maken van duidelijke afspraken en een positieve motivatie wordt er op deze manier voor gezorgd dat de eerder genoemde geselecteerde gezinnen binnen een periode van drie jaar zelfstandig verder kunnen; vervolgens worden nieuwe gezinnen geselecteerd waarmee hetzelfde programma wordt doorlopen.

 

Huisbezoeken

Deze week ga ik met Social Worker William naar Bumbuni Village in de regio Dzombo. We hebben vroeg afgesproken en mama Fridah zorgt voor de lunch voor ons beiden. William komt mij ophalen met de piki piki en we zullen vandaag vijf huishoudens bezoeken. Williams werkveld omvat vier dorpen met in elk dorp tien huishoudens. Dat betekent veertig huishoudens, die regelmatig bezocht moeten worden en dit komt dan weer neer op ongeveer tweemaal per maand per huishouden!

 

Mama Lois

Nadat we de geasfalteerde weg naar Mwangwei hebben verlaten, rijden we over de mooie rode zandweg richting het huis van mama Lois. Zij is een alleenstaande moeder die kortgeleden is toegetreden tot het programma omdat zij, na het overlijden van haar man, is weggestuurd uit het huisje waar zij tot zijn dood met hem woonde. Zij is teruggekeerd naar haar geboortedorp, heeft in overleg met de chief een klein stukje land toegewezen gekregen waar zij haar huisje mocht bouwen en vervolgens door hem ook voorgedragen om deel te nemen aan het KidsCare programma.

Er zijn drie kinderen, die inmiddels allemaal naar school gaan. Moeder werkt af en toe op boerderijen in de nabije omgeving of wast kleding voor anderen. Zo heeft zij wat geld verdiend waarmee zij aan de slag is gegaan met de adviezen van William: dat is in eerste instantie het renoveren van het dak van haar huisje en het verplaatsen van de kookplek naar buiten. Verder wordt gekeken op welke manier zij een meer stabiel inkomen zou kunnen genereren. Daar is ze natuurlijk zelf ook al mee aan de slag gegaan en als we bij haar arriveren, zegt ze blij te zijn dat we vroeg komen, want ze moet aan het werk!

Als ik kijk wat er in vier maanden al allemaal in gang is gezet en zelfs al is gerealiseerd, neem ik mijn petje af voor deze mama, maar zeker ook voor William van KidsCare. Want hij weet haar op een fantastische manier te stimuleren met zijn bezoekjes, adviezen en oprechte interesse in haar wel en wee!

 

School

We rijden hierna even langs de chief van dit dorp. William maakt een afspraak met hem voor later die middag om te overleggen over enkele huishoudens. De chief heeft overigens naast zijn ‘chief zijn’ ook gewoon een klein ‘winkeltje’ tegenover de Primary School. Hij verkoopt daar gefrituurde casave en het is op dit tijdstip druk met kinderen die deze ‘lekkernij’ komen kopen.

 

Grootmoeder Malika

We rijden naar Malika, een grootmoeder die voor haar twee kleinkinderen zorgt en sinds tien maanden aan het KidsCare programma deelneemt. De moeder van de kinderen werkt en woont in Shimoni en dat is ook de reden dat grootmoeder voor haar kleinkinderen zorgt.

In april 2017 werden onderstaande foto’s van haar situatie gemaakt:

Ziek

Vandaag horen wij dat zij behoorlijk ziek is geweest en pas een dag of wat geleden uit het ziekenhuis ontslagen. Ze heeft aan het dak van haar huisje haar infuus nog hangen… (zie de foto’s hieronder). De kinderen lopen rond en als ik vraag waarom de kinderen niet naar school zijn, vertaalt William haar antwoord: de kinderen wilden vandaag bij hun grootmoeder blijven. Ik kom er niet goed achter waarom, maar er wordt nadrukkelijk nee geschud als ik vraag of ze bang zijn dat ze in hun afwezigheid overlijdt.

De KCV (KidsCare Volunteer, hiervan zijn er per dorp vijf), die samenwerkt met de Social Worker van KidsCare, is bij grootmoeder op bezoek en verder is er nog een ander familielid aanwezig. Het is propvol in het kamertje van oma en als gevolg daarvan bloedheet!

Er wordt druk gediscussieerd, vooral over de gezondheid (of het gebrek daaraan) van grootmoeder, en wat er nu moet gebeuren. Uiteindelijk wordt afgesproken dat zij met de kleinkinderen een poosje naar haar dochter in Shimoni zal gaan om een beetje op te knappen, zodat haar dochter de zorg voor haar kinderen even van grootmoeder kan overnemen. Er wordt even niet te veel druk gezet op allerlei activiteiten die moeten plaatsvinden, zoals bijvoorbeeld het renoveren van het dak. Het gat in het dak zal dus nog even op herstel moeten wachten.

Als we weggaan, vraag ik hoe oud de grootmoeder is. Ik verwacht een hoge leeftijd te horen te krijgen, maar ik schrik me kapot als ik hoor dat zij waarschijnlijk pas eind 50 is …

 

Wandeling

We laten de piki piki achter en gaan met KCV op weg naar ons derde huisbezoek. Ik vind het heerlijk om even te lopen: je ziet zoveel meer en kunt nog eens even een foto maken, waarbij de foto van de jongen met de ploeg en zijn ronddartelende honden mijn favoriet is!

Het gaat nu goed met Faiza

Faiza is een weduwe met vijf kinderen. Ook zij is sinds tien maanden aangesloten bij het KidsCare programma. Het is een triest verhaal: toen vorig jaar de eigenaar van het land, waarop haar huisje stond, overleed, werd zij door zijn kinderen weggejaagd en werd haar ongelofelijk gammele huisje vernield. Zie de foto’s van april 2017 hieronder; de laatste foto is de plek die overbleef nadat haar huisje was afgebroken.

Zij kreeg, na een gesprek met de chief, een plekje om weer (eigenhandig!) een huisje te bouwen, en werd zij opgenomen in het programma van KidsCare. En als ik William moet geloven, heeft zij alle adviezen van hem ter harte genomen en dit keer een stevig huis gebouwd! Inmiddels fokt zij eenden, die zij verkoopt, en heeft nog wat kippen. Verder past zij op de koeien van de grondeigenaar en mag zij op een klein stukje van de grote akker voor eigen gebruik wat casaves etc. verbouwen. Ze kookt buiten en houdt alles keurig schoon!

Haar moeder, haar zoontje en een ander familielid zijn tijdens ons bezoek ook aanwezig. Het jongetje speelt me een stok met een wieltje eraan. Ik had gewild dat ik een ambulancebeertje bij me had gehad, misschien had hij dan naar mij gelachen…

En weer verder …

We wandelen door naar het huis van Safya. Helaas zijn zij, haar echtgenoot en hun vijf kinderen niet thuis, maar William weet mij te vertellen dat ook hun situatie ongelofelijk is verbeterd: van een klein hutje met de kookplek binnen in het huisje, staat er nu een prachtig huis met een buitenkeuken en een ‘toiletgebouwtje’. Het hele erf is aangeveegd en het ziet er prachtig uit.

Zoals zichtbaar in de foto uit april 2017 heeft Safya’s huisje daar nog ‘muren’ van palmbladeren (of ‘grass’ zoals ze dat hier noemen). Maar dat is na haar toetreden tot het programma wel veranderd: ik kom op een keurig aangeveegd erf met een mooi huis met kaarsrechte dichte muren en een goed dak van makuti’s. Alles ziet er goed onderhouden uit!

 

Pffff …

Inmiddels ben ik drijf- en drijfnat, want het is behoorlijk warm geworden. Het is een wat heuvelachtig terrein, zodat je ook nog omhoog en omlaag moet klauteren af en toe. Dat was, naast dat de KCV mee wilde naar de andere huishoudens, ook een reden dat we gingen lopen en niet met de piki piki konden gaan.

 

Een prachtige vrouw

Aziza is een prachtige vrouw. Ik kan niet ophouden met naar haar te kijken. Ze woont met haar drie kinderen in een inmiddels mooi gerenoveerd huisje en heeft het allemaal goed voor elkaar. Wat een enorm verschil met 10 maanden geleden, toen het huisje zowat instortte en de rotzooi niet te overzien was, zoals in onderstaande foto’s goed zichtbaar wordt.

En zie vervolgens wat er veranderd is: ze ziet er zelf prachtig uit, er is geen rommel meer te zien, de groentetuin vol met pompoenplanten en ze is (terecht) trots op wat ze bereikt heeft. Achter het huisje wast ze haar kleren en er wordt buiten gekookt.

Haar kinderen gaan naar school: de twee oudsten zijn in de ochtend aan de beurt en die komen zo thuis. Dan is het de beurt van de jongste, die in de middag naar school gaat. Dit ruilsysteem heeft ermee te maken dat er eenvoudigweg onvoldoende klaslokalen en leerkrachten zijn! Ik vind het een mooie oplossing, hoewel …

Aziza heeft wat ‘casual jobs’ zoals dat zo mooi heet: ze past op andere kinderen, verbouwt en verkoopt haar pompoenen. Het huisje heeft vier kamers, vertelt ze trots! Alles ziet er schoon uit en het erf is keurig aangeveegd. En dat heeft niets te maken met ons bezoek, want zij zijn hiervan vooraf niet op de hoogte!

 

We moeten gaan

William herinnert mij aan zijn afspraak met de chief van het dorp. Ik vind het niet erg, want de verhalen van deze vijf gezinnen moet ik toch even verwerken in mijn hoofd en hart.

We rijden daarom terug over de smallere en bredere rode weggetjes tot we in Mwangwei bij de (geasfalteerde) weg komen. Ik zeg dat ik van hieraf wel met de matatu terug naar het center kan gaan, maar William vindt dat geen goed idee en dus rijden we samen terug naar KidsCare!

 

Ervaring

Ik vind het bijzonder dat ik mee mocht met William, een ervaren en zeer geliefde Social Worker van KidsCare! Het is prachtig om te zien hoe snel aandacht en hulp resultaat kan hebben, hoe mensen weer vertrouwen krijgen en een doel in hun leven ontdekken. En wat ben ik trots dat ik een heel klein beetje mag bijdragen aan deze mooie organisatie.

 

Met een lieve groet,

Grada