Geschreven in Nederland op 23 december 2018
Plannen … je kunt ze maken, je erop verheugen maar soms moet je accepteren dat het leven een ander pad voor je in gedachten heeft. En dat is nu het geval. Door privé omstandigheden heb ik besloten om mijn reis naar Kenia te annuleren. Nou ja, annuleren … ik ga er een beetje van uit dat later dit jaar een moment komt waarop ik weer in de gelegenheid ben om in alle rust en met heel veel plezier naar mijn warme Afrikaanse familie te mogen vertrekken. Maar nu heb ik die rust even niet dus is het goed om een en ander uit te stellen.
Alle giften
Ik heb besloten alle laptops, smartphones en andere zaken, die ik van iedereen heb gekregen, de komende tijd met andere vrijwilligers mee te geven. Het is bijna teveel om op te noemen. Zo kreeg ik
- van Astrid, een (voormalig) freelance collega van mij, een prachtige laptop, die inmiddels aan Griffin (zoon van Head Of Department Sociale Work Edward) is overhandigd. Hij is eerstejaars student geneeskunde en heeft de laptop voor zijn studie nodig!
- van Danny, collega van mijn zoon, een fantastische laptop helemaal opgeknapt, leeggemaakt en weer opgebouwd! Deze laptop gaat op 3 januari 2019 met een vrijwilliger mee en wordt aan mijn collega Gloria overhandigd!
- van Rosita, mijn lieve freelance collega, kreeg ik een laptop en drie smartphones, die ik waarschijnlijk half januari 2019 aan een vrijwilliger kan meegeven!
- van de man van Inge, een collega ambtelijk secretaris, waarmee ik ooit studeerde, een hele mooie laptop. Ook deze gaat iemand heel blij maken in Kenia.
- van de zoon van Marcel, een opdrachtgever van mij, een prachtige laptop en ook deze gaat de komende tijd met een vrijwilliger mee!
- van Nicky, mijn freelance collega die ik zo lang niet had gezien, bracht haar mooie tablet mee naar een netwerkbijeenkomst.
- van Ria, een buurvrouw van mijn zusje, een smartphone met alles erop en eraan.
Maar dat was het nog niet!
Van de organisatoren van mijn netwerkgroep het Ladies Event ism ZoKrachtig (Monique en Sylvia) ontving ik op 30 november jl. voor KidsCare € 150. Het geld is overgemaakt naar KidsCare en wordt, zoals alle gelden, absoluut goed besteed!
Door mijn lieve vriendin Marie-Louise werd me € 50 in de hand geduwd, ook voor KidsCare, waarvoor ik een paar kantoorbenodigdheden voor mijn collega Gloria heb gekocht. Ik hoop deze spulletjes mee te kunnen geven aan een van de vrijwilligers!
Van mijn super-collega’s Anneke, Sabine, Jenny, Delilah en Eleonore van het RIVM kreeg ik ook nog ruim € 100, waarvoor ik wat extra spulletjes kon kopen voor kantoor maar ook zaken zoals ontbrekende opladers voor telefoons.
En dan Sweet Sisters in Amersfoort, waar de eigenaresse zich afvroeg voor wie ik toch zoveel heerlijke chocolade kwam halen. Dat waren de kleine bedankjes voor bovenstaande gulle gevers en toen zij dat hoorde, kreeg ik meteen korting!
Mijn altijd trouwe collega Wilma, die samen met haar zus en nichtjes de kinderkasten weer plunderde om een tas vol prachtige kleertjes voor kinderen in Kenia klaar te maken.
De 93-jarige moeder van Annette, mijn freelance collega, die hele dagen zit te breien en die zakken vol met gebreide speelgoeddieren aan mij meegaf voor de kinderen van KidsCare! Heel bijzonder!
Door mijn vroegere freelance collega Susanne, die mij nog steeds volgt, werd ik gesponsord voor mijn Malerone, die ik nu niet zal gebruiken maar absoluut in de toekomst nog een keer nodig heb.
Mijn overbuurvrouw Nancy, die al jaren onvermoeibaar coconutbirds, engeltjes en andere spulletjes blijft verkopen voor KidsCare!
Mijn mede vrijwilligster Flora, die net terug uit Kenia al weer een tas met kleertjes en schoentjes had en aan me meegaf.
En mijn zoon, die twee grote tassen vol mooie mannenkleding bij me bracht. Wat zal ik daar een hoop mannen weer blij mee kunnen maken.
Maar een hele speciale sponsor, André, van ons Hoevelakense Pannenkoekenhuis De Gillende Keukenmeid, wil ik toch even apart in het zonnetje zetten. Toen we het idee hadden om een zogenaamd ‘waterproject’ op te starten (een fles kraanwater voor een € 1, die dan ten goede zou komen aan KidsCare), meldde hij dat dit in een pannenkoekenhuis niet gaat werken. Hij bedacht ter plekke een ander plan: als een tweede kinderpannenkoek zou worden besteld, zou die maar € 2,50 kosten en dat zou aan KidsCare ten goede komen. Anne, ook vrijwilliger van KidsCare, ontwierp een mooie placemat en Marlies, eveneens vrijwilliger bij KidsCare, zorgde voor een drukkerij die ze gratis wilde drukken. Maar dat was André nog niet genoeg: hij plaatste berichten op Facebook, maakte kleine staande kaartjes voor op tafel, een van de serveersters kocht bij de Kringloop een oranje spaarvarken en André trainde alle werkers in het praatje voor KidsCare voor aan de tafels!
En zo startte een mooi project, waar ik laatst even langsging en hoorde ‘… oh nee hoor, we gaan nog lang niet stoppen!’ Hartverwarmend!
Niet alles kan en wil ik aan anderen meegeven. De kleertjes van Wilma, haar zus en nichtjes wil ik zelf meenemen, zelf uitdelen en foto’s van maken. Ik weet hoe leuk met name haar nichtjes dat vinden! En ook Flora’s tasje en de tassen met kleding van mijn zoon breng ik zelf naar Kenia. En daar hou ik mij ook aan vast … ik ga weer. Niet nu maar snel!
Kerstgedachte
KerstgedachteOp verzoek van het bestuur van KidsCare schreef ik eerder deze maand een kerstgedachte. Ik hoef me daarvoor nauwelijks in te spannen, want ik kan putten uit inmiddels zoveel ervaringen, zoveel glimlachen, zoveel tranen maar ook zoveel geluk. Ik wil mijn kerstgedachte hier heel graag delen…
Stralend …
Dit was drie jaar geleden. Een van de eerste keren dat ik, tijdens mijn verblijf in Kenia, bij KidsCare, mee mocht met een van de social workers naar een gezin dat nog maar net door KidsCare werd ondersteund via het thuiszorgprogramma. Alles maakte enorm veel indruk op me en ja, ik heb heel wat afgehuild.
Begin dit jaar ben ik terug geweest. Terug met dezelfde sociaal werker. Het gezin is inmiddels uit het thuiszorgprogramma omdat het verschrikkelijk goed met ze gaat. Ik kijk naar Amina. Ze zit rechtop onder de boom op de grond voor het kleine lemen huis. Amina’s mama loopt naar haar toe en helpt haar overeind. Ik weet niet wat ik zie als ik naar Amina kijk: ze heeft aangepaste schoenen aan en loopt langzaam maar zeker, stralend een rondje! Zij en haar mama zien er zo blij en trots uit…
Later vertelt de sociaal werker wat er is gebeurd in de afgelopen periode. Allereerst heeft hij met veel liefde en geduld de ouders van Amina weten te overtuigen dat de lichamelijk gehandicapte Amina geaccepteerd mag worden zoals ze is. Zij heeft wel degelijk allerlei mogelijkheden en zij is geen straf van God, zoals zo vaak wordt gedacht. En hoewel die acceptatie de nodige tijd heeft gekost, gebeurde er snel meer. Amina werd uitgenodigd met haar mama op het KidsCare Center. Daar is begonnen met behandelingen van de fysiotherapeut. Amina’s mama, in het begin wat afwachtend, zag dat er meer kinderen waren die geholpen werden. Die konden steeds meer en werden steeds zelfstandiger. Ze kreeg vertrouwen in de behandelingen en werd een trouw bezoeker van de therapiesessies. Amina’s voetjes werden onder andere gespalkt met door de therapeut zelfgemaakte ‘splints’ en werden daarmee in een goede stand ‘gedwongen’. Tijdens de therapiesessies werd zij ook in een (primitieve) statafel gezet om haar houding te verbeteren en haar te laten wennen aan het ‘staan’. En toen kreeg zij ook nog (via donaties) aangepaste schoenen en een op maat gemaakte rolstoel!
Als Amina’s mama nu naar haar stukje land gaat, waar zij casave verbouwt, kan Amina mee. Ze zit dan in haar rolstoel in de schaduw onder een boom en geniet van alles wat ze ziet. Kinderen die langskomen, praten even of lopen (of rennen) een rondje met haar in haar rolstoel; dikke pret!
En dat is nog niet alles: Amina gaat binnenkort naar een van de Special School Units, zodat ook zij aan haar toekomst kan werken. Het isolement voor haar èn voor haar familie is voorbij, dankzij de inzet van de sociaal werker, de fysiotherapeut, de spalkjes, de aangepaste schoenen en de prachtige rolstoel… en dus dankzij iedereen die dit mogelijk maakt!
Ik voel me dankbaar, maar er is ook een onrust in mij. Ik ken meer prachtige kindjes, met kleine of wat grotere onvolkomenheden. Het is bijna Kerst, een tijd waarin we elkaar koesteren, warmte, begrip en vergeving bieden, elkaar alle goeds gunnen. En ik gun al deze kinderen, groot en klein, alle goeds … therapie, spalkjes, aangepaste schoenen en een rolstoel. Gewoon omdat het kan, toch?
Wil je meer weten? Via deze link (even doorscrollen naar beneden) kom je bij een oranje blok, waarin je precies kunt zien wat de mogelijkheden zijn.
Een hartelijke decembergroet en alle goede wensen voor iedereen van
Grada
Prachtige Blog Grada! En wat heb jij een ontzettend mooi en lief netwerk met zoveel lieve giften voor de hulpbehoevende mensen in Kenia! Geweldige acties!
Veel sterkte bij de privé-omstandigheden, De Kenia familie ontvangt je op een later tijdstip vast weer met open armen.
Lieve Grada,
Wat jammer dat je deze beslissing moest nemen, maar jouw kans om weer te gaan komt echt wel weer.
Veel sterkte met de privé onstandigheden. Ik hoop dat je ondanks bovenstaande gezellige feestdagen hebt en een gezond en zonnig 2019 😘.
Liefs,
Ina
lieve Grada,
fijn om van je te horen, hele fijne feestdagen en hopelijk kan je weer gauw naar Kenia.
xxErica
Je bent een kei van een ambtelijk secretaris, je kunt prachtige foto’s maken, maar ook prachtig verwoorden. Die reis naar Kenia komt wel, maar op het moment dat het beter bij je past. Keep up the good work! Liefs x
Ik ben er weer even stil van… mooie worden, ervaringen, dankbaarheid, steun van je omgeving. Ik hoop dat je snel al je spulletjes kan inpakken om naar Kenia te vertrekken. Sterkte met je privéomstandigheden en ik wens je een prachtig 2019 toe!! X