Geplaatst op 27 april 2019 in Nederland
In de drukte, de gehaastheid van het leven in NL moet ik af en toe even een pas op de plaats maken. Dat heeft natuurlijk alles te maken met mijn leeftijd 😉 maar het zit ook wel erg in mij: ik heb jaren geleden al geconstateerd dat ik de ratrace in de westerse wereld, waar ik toch de meeste tijd doorbreng, af en toe moet ontvluchten…
Vluchten
Dat kan niet altijd, zoals ook Frans Halsema en Jenny Arean ooit uitgebreid bezongen. Maar wat bij mij dan altijd heel goed werkt, is dromen, dromen over het continent, waar ik in 2013 tot mijn eigen grote verbazing mijn hart verloor: Afrika.
Wat vind ik daar altijd veel rust, wat voel ik me daar, in die soms hete zon, thuis. Wat hou ik van al die lieve mensen, zonder haast ‘pole pole Grada!’, waar je gewoon mag zijn wie je bent. Hoe zen kom ik altijd terug in de ingewikkelde wereld vol haast en ‘kan het gisteren klaar zijn’…
Malawi
Zo kwam ik in 2015 terecht in Malawi, het armste land van de wereld en dus ook van Afrika. Een prachtig land met een fascinerende natuur, met een uitermate vriendelijke en gastvrije bevolking, waar ik me al heel snel volkomen op mijn gemak voelde. Natuurlijk kwam ik er, na die oppervlakkige eerste kennismaking, al snel achter dat er ook hier enorm veel problemen zijn. Zo is er veel hiv/aids, en is de gezondheidszorg op zijn minst gezegd wat minder ontwikkeld.
The Greenshop
Ik kwam terecht bij een project van de Stichting Chimwemwe, waar Jan Willem en Lonneke mede de leiding hadden. Het project, The Greenshop, was gevestigd in Mzuzu, een stadje in het noorden van Malawi. Jan Willem en Lonneke woonden zelf in Nkhata Bay, een vissersplaatsje aan het Lake Malawi, een uurtje rijden van Mzuzu.
The Greenshop, een echte groentewinkel, werd destijds opgericht door Bobby en hij was, tegen de hele cultuur van Malawi in, hiermee begonnen om te proberen de eetgewoonten van de mensen te veranderen: niet alleen meer rijst of nsima met een klein rood prutje, maar rijst of nsima met groenten, saus en soms een klein visje of een stukje kip. Het ging hem vooral om verse groenten, die hij verbouwde op zijn eigen land en overigens niet alleen verkocht in zijn winkel, maar zijn klanten ook de mogelijkheid gaf om in het bijbehorende café zo’n gezonde lunch te bestellen.
Bobby’s droom
The Greenshop was bijzonder. Heel bijzonder! Want Bobby had nog een tweede droom en dat was het opleiden van dove jongeren, zodat die vervolgens zelf een inkomen en daarmee een bestaan konden opbouwen. Dove jongeren… hier in Europa zijn daar allerlei voorzieningen voor. Scholen, opleidingen etc. Maar daar, in Malawi, is er eigenlijk na de lagere dovenschool niets meer. Ja, er is wel de normale middelbare school, maar daar worden deze jongeren alleen maar gezien als ‘lastig’, want geen enkele leraar of lerares kent gebarentaal en daarmee komen deze jongeren in een isolement terecht. Zij worden als ‘dom’ weggezet, terwijl zij dat absoluut niet zijn! Omdat de middelbare school toch ook weer veel geld kost, worden de dove jongeren vaak door hun ouders van school gehaald: het heeft toch geen zin. Ze komen thuis te zitten en hun toekomst is eigenlijk uitzichtloos.
Vijf dove studenten
In the Greenshop leerde ik Collins kennen en Sisiya, Ayiti, Levi en Nthandose, vijf dove studenten. Zij kwamen elke dag naar de winkel en maakten schoon, stonden achter de toonbank, maakten cappuccino’s en smoothies in het café, kookten de lunch, zorgden dat er voldoende verse groenten in de schappen lagen en maakten de bestellingen klaar voor een aantal grote lodges aan het Lake Malawi.
Vijf enthousiaste jong volwassenen, die de kans om een aantal jaren in het project te werken en te leren, met beide handen aangegrepen hadden. Ze maakten kennis met al het werk in zo’n winkel/café: keukenwerk, koken, timmerwerk, het verbouwen van groente en vooral ter plekke van de groentewinkel ook het verbouwen van kruiden, kleine tomaatjes, etc. etc. Maar dat niet alleen, ze kregen daarnaast van met name Jan Willem les in rekenen, Engels, organisatiekunde en maatschappijleer en wat er nog meer allemaal komt kijken bij het runnen van zo’n organisatie.
Gebarentaal
In de periode dat ik daar mocht meewerken, leerde ik van Collins een klein beetje gebarentaal. Hij maakte er een sport van om mij de meest vreemde gebaren te leren, zodat we regelmatig tijdens de les in een deuk lagen. De foto van Collins hieronder laat het gebaar zien voor meisje … (use your imagination 😂)
Maar ik leerde veel meer: ik leerde een heel klein beetje wat het betekent om niet te kunnen horen, leerde hoe moeilijk het is om geen toekomst te hebben, geen kansen te hebben. Ik leerde over het leven, over overleven en over wensen …
En ik leerde over verborgen dromen… de dromen van de vijf studenten, om een leven op te bouwen, zelfstandig. Maar ook leerde ik de dromen van Bobby kennen, die ondersteund door Lonneke en Jan Willem, het leven van deze vijf jonge dove mensen een duw in de goede richting wilden geven.
Afscheid
Na mijn periode in Malawi bleef ik contact houden met Levi en Nthandose. Nadat Bobby zijn zaak goed op de rails had, konden Jan Willem en Lonneke zich wat meer terugtrekken en zijn uiteindelijk ook teruggegaan naar NL.
Tot ik op een dag van Levi het bericht kreeg dat Bobby plotseling was overleden. Wat een schok, voor Bobby’s gezin, voor zijn kinderen, maar ook voor de dove studenten. Heel snel daarna moest ook het project worden stopgezet. Ik hield mijn hart vast wat er met de vijf studenten zou gaan gebeuren. Zouden zij hetgeen zij hadden geleerd, al was het maar een beetje, in de praktijk kunnen gaan brengen?
Een nieuw begin
Ayiti, Sisiya, Collins, Levi en Nthandose gingen elk hun eigen weg. Via FB bleef ik Levi en Nthandose volgen, maakte mee dat die twee verliefd werden, trouwden en inmiddels hun prachtige dochter Angel kregen. Ik zie hun trots, hun wil om, ondanks hun doofheid en de weerstand die zij onherroepelijk in de Malawiaanse samenleving tegenkomen, zelfstandig te zijn. Enorm veel respect heb ik voor beiden!
Herstart
Heel voorzichtig ook zag en zie ik het gebeuren… Levi wil geen teruggetrokken leven, wil zijn dochter niet opvoeden in armoede. Hij is sinds 2018 steeds actiever geworden bij MANAD (Malawian National Association for the Deaf ), en heeft inmiddels vergaande plannen! Hij wil iets doen voor de doven in Malawi, wil het werk van Bobby, Jan Willem en Lonneke, van de Stichting Chimwemwe voortzetten en laten zien dat doof zijn niet in de weg hoeft te staan van zelfstandigheid en onafhankelijkheid. Dat heeft hij ‘geproefd’ tijdens zijn stage bij The Greenshop en nu is hij vastbesloten om zelf een project te starten om de doven in Malawi te helpen.
Voorbereiding
Om zich goed te kunnen voorbereiden op deze taak, op dit plan, heeft Levi de wens om samen met een collega het World Congress of the World Federation of the Deaf bij te wonen. Dit congres vindt plaats van 23 tot 27 juli 2019 in Parijs.
Om deze wens in vervulling te laten gaan, is door Jan Willem en Lonneke een crowdfunding gestart om het voor Levi en zijn collega mogelijk te maken kennis op te doen op dat congres in Parijs.
Hulp gevraagd
Wie helpt? Wie helpt met een klein of een groter bedrag alle doven in Malawi?
Jan Willem en Lonneke hebben beloofd om Levi en zijn collega te helpen met de vliegtickets, met het boeken van de overnachtingen etc. Ik heb zelf heel erg de neiging om in juli dan ook naar Parijs te gaan, om Levi te ontmoeten en hem een hart onder de riem te steken. Maar of dat lukt … dat weet ik natuurlijk helemaal nog niet. Jan Willem en Lonneke gaan in ieder geval wel!
Wat ik wel zeker weet, is dat Jan Willem en Lonneke het allemaal goed in de gaten houden en transparantie zullen betrachten met betrekking tot het geld dat wordt opgehaald en hoe dat gaat worden besteed.
En natuurlijk zal ik, als jullie allemaal helpen, verslag doen en blijven doen van de vorderingen van deze bijzondere, jonge, dove vader, die de moed heeft om zijn eigen toekomst en de toekomst van veel van zijn dove medemensen in Malawi op zo’n positieve manier te willen beïnvloeden!
Wat hoop ik dat jullie op deze link klikken en doneren!
Met een hoopvolle groet,
Grada
Steentje bijgedragen!
Done ❤️💙