Voorbij …

Geschreven in Kenia over Malawi, 27 april 2023 …

Wat gaat zo’n week snel voorbij. En wat is er toch ook weer veel werk verzet! Aaron komt me om 8 uur halen, maar voor die tijd heb ik natuurlijk al mijn laatste baantjes in Lake Malawi gezwommen. Ik neem van iedereen afscheid en kan alleen maar denken: wat heb ik daar toch een hekel aan …

We moeten inderdaad vroeg weg, het is in kilometers dan misschien niet zo ver (260 km) maar je weet nooit welke omstandigheden je onderweg tegen kunt komen. Mijn vlucht gaat om 16.45 uur, dus tijd zat zou je denken.

OneHeartMalawi

Nog even snel werpen we een laatste blik op het center, we komen er tenslotte gewoon langs. Er zijn net nieuwe stenen gebracht en dat betekent dat er ook vandaag (zaterdag) lekker wordt doorgewerkt.

Helaas is de elektra nog niet aangelegd. Er is wel gebeld, vertelt Aaron, maar er was een ‘omstandigheid’ waardoor de werkzaamheden nog niet konden starten. Gelukkig weet ik dat er in Afrika altijd wel een omstandigheid is, waardoor vertraging optreedt. En dat is soms moeilijk te accepteren als je uit Europa komt, waar dingen bijna niet mogelijk lijken zonder afspraak. Lang geleden, bij een van mijn eerste vrijwilligersopdrachten in Afrika, maakte ik een keer een afspraak met een directeur van een NGO, via zijn secretaresse, voor de volgende dag om 10 uur. Ik noteerde dat uiteraard in mijn telefoonagenda en stond keurig op tijd voor haar bureau. Ze keek me aan en vroeg netjes wat ze voor me kon doen. “Nou,” zei ik, “ik heb een afspraak met de directeur.” Oh,” zei ze in opperste verbazing, “maar de directeur is er vandaag helemaal niet!” Ik moet er behoorlijk dom hebben uitgezien 😮 zo met mijn open mond … “Maar ik heb gisteren toch een afspraak gemaakt via jou?” Ze knikte hevig, maar was eigenlijk net zo verbaasd als ik. Want zo werkt het dus niet in Afrika. Je schiet gewoon iemand aan als je ‘m nodig hebt, want je weet met van te voren gemaakt afspraken maar nooit of er een ‘omstandigheid’ is waardoor diegene verhinderd zou kunnen zijn. Het was een les, die ik nooit ben vergeten en het vreemde is, dat het werkzame leven hierdoor ineens veel eenvoudiger wordt.

Over de berg

We halen nog een jonge vrouw op (Rhama), die in Lilongwe haar vader gaat bezoeken. Ze vertelt dat ze hem al 5 jaar niet heeft gezien en het enorm fijn vindt dat ze met ons mee kan rijden. Ik ben ervan onder de indruk, maar weet tegelijkertijd dat mensen uit Monkey Bay zelden of nooit hun regio verlaten. Het is stralend weer, de autoraampjes staan lekker open en ik geniet al rijdend van het uitzicht. Af en toe maak ik een foto …

Onderweg ratelen zij en Aaron veel in het Chichewa, een taal, die eigenlijk nergens op lijkt, woorden zijn nauwelijks te onderscheiden, het is één grote brij van klanken. Aaron heeft beloofd om mij les te geven in NL, maar ik twijfel. Zelfs buitenlanders die al langere tijd in Malawi wonen, spreken nauwelijks Chichewa. Maar ik kan het natuurlijk altijd proberen 😏 ik kan tenslotte toch ook al ‘Dank je wel’ zeggen: Zikomo!

Als we de berg overgaan, wordt het direct koeler en het spettert zelfs een klein beetje. Langs de weg staan af en toe kraampjes, waar groente en fruit wordt verkocht. Door de voorruit, die niet echt heel schoon is, zie ik de wolkenluchten veranderen en maak ik af en toe een foto. Hé, ik wist niet dat het weer zou veranderen … 🤔

Zelfs hier, zo hoog in de bergen, is er voldoende te zien. Rhama wil nog even wat groente en fruit (guaves … heerlijk!) bij een van de kraampjes kopen en daarom stoppen we even langs de weg. Ik blijf me verwonderen over de vrouwen, die hier in the middle of nowhere hun kostje bij elkaar proberen te verdienen…

Aan de andere kant van de berg blijkt het helemaal bewolkt en ik moet zeggen, dat ik het zelfs frisjes vind. Spectaculaire uitzichten!

Regen

De reis gaat traag, want de grote vrachtwagens zijn moeilijk in te halen. Maar we hebben de tijd en er is genoeg te zien onderweg! Het gespetter gaat op een gegeven moment over in een behoorlijke stortbui en als we rond 12 uur in Lilongwe aankomen, is dat vervolgens weer overgegaan in echt NL druilerig weer. De gaten in de weg staan vol met water, dus ook hier moet het behoorlijk tekeer zijn gegaan. Gevolg: een grote file op weg naar het winkelcentrum.

Nadat we Rhama hebben afgezet, vertrekken we naar het vliegveld. Afscheid nemen is nooit leuk en ook deze keer vind ik er helemaal niks aan …

Ticket

Ik ben echt ruim, zeer ruim op tijd en ik heb alleen handbagage. Online inchecken kennen ze niet bij Malawian Airways, dat moest (aldus het mailtje) op het vliegveld. Maar dit keer loopt het niet zo soepeltjes! Ik heb een vlucht van Lilongwe naar Nairobi en dan van Nairobi naar Mombasa en noch mijn boekingsnummer noch mijn naam is terug te vinden in de systemen voor deze eerste vlucht. Dit zal me toch niet gebeuren! Alles haal ik uit de kast, emails, bevestigingen, papieren tickets … het helpt allemaal niet: ik sta niet in het systeem dus ik heb geen ticket. Er zit niks anders op: ik zal een nieuw ticket moeten aanschaffen. En dat doe ik dan ook, maar ik moet wel cash betalen want het pinapparaat voor de creditcard werkt niet. Welcome to Malawi 😎

Stomverbaasd

Op mijn (nieuwe 😂) ticket, op de borden en ook op mijn boardingcard staat ‘vertrek 16.45 uur’ en ‘boarding 16.15 uur’. Ik schrik me te pletter als ik, verdiept in mijn boek, vaag mijn naam omgeroepen hoor worden (complimenten dat ze die kunnen uitspreken!). Ik heb zeker wel een heleboel mensen zien opstaan en naar de gate zien lopen, maar dat was toch niet voor de vlucht naar Nairobi? Dat blijkt toch zo te zijn en als ik opsta, boek opruim en naar de gate loop, word ik flink opgejaagd want ik ben de laatste … Ik zit nog niet op mijn stoel of het vliegtuig begin te rijden … 16.20 uur. Ik heb veel meegemaakt, maar een vliegtuig dat te vroeg vertrekt nog nooit! 😂

Pech

In Nairobi is het koud, en het eerste wat ik doe is gauw mijn trui pakken en naar de gate bij Domestic Departures lopen. Om 20 uur vertrekt mijn vlucht naar Mombasa. Of toch niet? Helaas, die vlucht is gecanceld wegens slecht weer en alle passagiers van die vlucht zijn omgezet naar de vlucht van 23.59 uur. Zucht … nog eens 4 uur wachten. Ik app Patrick, mijn driver die in Mombasa staat te wachten, dat ik pas om 01.00 uur in Mombasa aankom en probeer ergens een plekje te vinden waar ik nog wat kan lezen/slapen.

Patrick staat, zoals altijd, breed lachend op me te wachten. En wonder boven wonder gaat dan ineens alles heel soepel: de wachttijd voor de ferry van Mombasa naar Likoni is zo midden in de nacht uitzonderlijk kort en we hebben genoeg gespreksstof tot Msambweni, waar ik in Sawasawa Beachhouse mijn kamer heb gereserveerd. We wensen elkaar een goede nacht toe en om 04.00 uur rol ik eindelijk doodmoe mijn bed in.

Met een slaperige groet,

Grada/Nadzua